Eerste dagen in Amerika
Blijf op de hoogte en volg Eline
05 Februari 2016 | Verenigde Staten, Saint Louis
Lieve allemaal,
Eenmaal in Amerika aangekomen heb ik toch maar besloten een blog te gaan bijhouden. Dit omdat we zoveel zien en beleven, en ik dit nooit allemaal zou kunnen onthouden en vertellen eenmaal thuis. Dus bij deze welkom op mijn blog ;).
2 februari zijn Thirza en ik om 15.00 vanaf Schiphol vertrokken richting St. Louis. Drie vliegtuigen en ruim dertig uur later, via het vliegveld van Londen en Philadelphia (een lange nacht!), kwamen we aan in St. Louis. Eenmaal daar bleek dat Thirza's backpack niet aangekomen te zijn. Bij de balie daar zeiden ze dat haar backpack waarschijnlijk vandaag dezelfde dag nog aan zou komen. Echter, na vandaag weer te hebben gebeld bleek dat nog niet bekend is waar de backpack precies is. We kunnen morgenvroeg weer opnieuw bellen. Hopelijk komt Thirza's backpack ook snel aan! Mijn koffer was wel gewoon al in St. Louis. Deze hebben we opgepikt en toen liepen we richting de uitgang van de vliegveld.
In St. Louis verblijven we de komende maanden bij Sloan en Jenny. Jenny pikte ons op van het vliegveld met hun witte Volvo. Het was vanaf het vliegveld ruim een kwartier rijden naar hun huis aan Pennsylvania Avenue. Het huis is van binnen erg kleurrijk. Muren die geverfd zijn in paars en rood, en servies in oranje en blauw. Ze hebben twee katten: Great great goof en Rumpelstiltskin. De katten zijn nog maar 6 maanden oud en hoewel ik niet echt een kattenmens ben, zijn deze wel erg lief. Thirza en ik hebben samen een eigen slaapkamer en badkamer. Ook daar willen de katten graag in, maar we hebben dat besloten toch maar niet toe te laten. Soms echter slippen ze snel onze kamer binnen. Onze kamer heeft een tweepersoonsbed, een bureautje met stoel en drie lila ramen. Het is een fijne, lichte kamer waar we echt ons eigen plekje van kunnen gaan maken.
De eerste dag, gisteren, hebben we kennisgemaakt met Sloan en Jenny. Ze hebben van alles over zichzelf, de stad en de geschiedenis van de stad en hun eigen interesses verteld. Ook heeft Sloan ons meegenomen de wijk in voor avondeten: een pizza slice ;). Ik had een soort gelijke pizza dan ik in Nederland graag eet: tomatensaus, kaas en champignons, maar zelfs dat smaakt hier anders. Alles is veel vetter dan in Nederland. Toch smaakte het redelijk goed, want we hadden al redelijk trek gekregen. Vervolgens zijn we samen met Jenny en Sloan met de auto naar het Missouri History Museum gereden voor een documentaire vertoning over de Black Panthers. Heel erg tof! Er was veel animo voor, de hele collegezaal zat vol; zo'n 200 mensen. Het was alleen jammer dat we zo moe waren. Tijdens de reis heb ik hooguit drie uur geslapen en dus zaten we wat knikkebollend van de slaap naar de documentaire te kijken. De discussies achteraf hebben we dus maar geskipt en we zijn direct richting bed gegaan. We vielen beiden als een blok in slaap!
De volgende ochtend werd ik wakker, elf uur later, zonder ook maar een keer wakker te zijn geweest. Het fijne is wel dat ik nu totaal geen last heb van een jetlag. Vandaag zijn Thirza en ik samen boodschappen gaan doen en de buurt wezen verkennen. We hebben nog wat moeite met oversteken aangezien ze hier niet overal voetgangersstoplichten hebben. Ze houden hier niet zo van lopen en doen het liefste alles met de auto. Omdat er weinig voetgangers en nauwelijks fietsers zijn is het vaak op de gok oversteken. Een beetje gevaarlijk is het wel, vandaar dat we dan de vijf banen van de weg snel over rennen. Het ziet er vast grappig uit voor de Amerikanen die allemaal in hun auto zitten. Zelfs de rij voor de pinautomaat gaat per auto. Het lijkt een beetje op een autogarage waar je vanuit de auto een kaartje voor haalt. Zo kwam het dus ook dat wij tussen de auto's in de rij stonden voor de pinautomaat. Toen we eenmaal wat dollars op zak hadden konden we wat winkels bezoeken. We zijn in de internationale supermarkt geweest, het café MoKaBe's en Tower Grove Park. In de internationale supermarkt zag de groente er wat vreemd uit. Het leek een beetje vervormd en was bovendien erg duur. Groente is hier duurder dan vlees. Het café dat we bezochten is gebruikt door activisten tijdens een demonstratie, toen de politie met traangas begon te gooien, als schuilplek. Het is een fijne plek om te zitten, waar we zeker vaker heen zullen gaan. Tegenover het café is het Tower Grove Park. Het park zit vol eekhoorns en heeft verschillende kleine paviljoentjes. Verder is het park niet echt groen; het heeft kale bomen en de grond is er wat verdord. Toen we wat rondliepen in het park zagen we dat het al wat begon te schemeren en het belangrijkste hadden we nog niet eens gekocht. We hadden in de internationale supermarkt al jam, crackers, yoghurt, appels, kaasjes en rooibos thee gehaald, maar een mobieltje met Amerikaans nummer en brood was nog niet gelukt. Dus snel het park uit en richting een mobiele telefoonzaak. Bij de T-mobile hadden ze geen goedkope telefoons en dus gingen we naar de AT&T. Blijkbaar is dat de populairste telefoonwinkel in Amerika, maar wij hadden er beiden nog nooit van gehoord. Een jongen hield voor ons de deur open en hielp ons heel vriendelijk. Hij was benieuwd waar we vandaan kwamen en zei tegen ons dat hij ons accent zo mooi vond. We merkten dat hij wat zenuwachtig was door ons; hij liet af en toe wat vallen of stootte ergens tegenaan, maar hij was erg behulpzaam en vriendelijk. En dus stonden we een half uurtje later buiten met allebei een eigen mobieltje met Amerikaans nummer. Vervolgens nog snel even langs de bakker waar ze allemaal zoete broden en lekkers verkopen, maar wij hebben toch gekozen voor het enige wat er niet gesuikerd uitzag; een soort hard wit brood dat lijkt op pain de campagne. Vervolgens nog snel even naar het winkeltje tegenover waar we wat cola en soep haalden, en toen snel weer terug naar ons huis. Daar hebben we champignonsoep gegeten met brood en wat aangerommeld. Onderhand zijn we al wel weer moe en we moeten genoeg energie hebben voor Mardi Gras, dat is dit weekend al!
Kortom, het gaat prima hier en het lukt ons al steeds meer om ons thuis te voelen door fijne plekken te ontdekken, vriendelijke mensen te ontmoeten en lekker en gezond te kunnen eten. De grote auto's en het vette eten blijven me echter nog steeds verbazen, maar wellicht dat ik daar ook niet aan ga wennen. Ik zal proberen af en toe wat te schrijven op dit blog. Ik hoop dat jullie het leuk vinden om te lezen en ook laten horen hoe het in Nederland gaat! :)
liefs Eline
Ps: De taxi's, brandweerwagens, politieauto's en schoolbussen zien er hier precies zo uit als in films. En de sirenes klinken precies zoals in GTA!
Eenmaal in Amerika aangekomen heb ik toch maar besloten een blog te gaan bijhouden. Dit omdat we zoveel zien en beleven, en ik dit nooit allemaal zou kunnen onthouden en vertellen eenmaal thuis. Dus bij deze welkom op mijn blog ;).
2 februari zijn Thirza en ik om 15.00 vanaf Schiphol vertrokken richting St. Louis. Drie vliegtuigen en ruim dertig uur later, via het vliegveld van Londen en Philadelphia (een lange nacht!), kwamen we aan in St. Louis. Eenmaal daar bleek dat Thirza's backpack niet aangekomen te zijn. Bij de balie daar zeiden ze dat haar backpack waarschijnlijk vandaag dezelfde dag nog aan zou komen. Echter, na vandaag weer te hebben gebeld bleek dat nog niet bekend is waar de backpack precies is. We kunnen morgenvroeg weer opnieuw bellen. Hopelijk komt Thirza's backpack ook snel aan! Mijn koffer was wel gewoon al in St. Louis. Deze hebben we opgepikt en toen liepen we richting de uitgang van de vliegveld.
In St. Louis verblijven we de komende maanden bij Sloan en Jenny. Jenny pikte ons op van het vliegveld met hun witte Volvo. Het was vanaf het vliegveld ruim een kwartier rijden naar hun huis aan Pennsylvania Avenue. Het huis is van binnen erg kleurrijk. Muren die geverfd zijn in paars en rood, en servies in oranje en blauw. Ze hebben twee katten: Great great goof en Rumpelstiltskin. De katten zijn nog maar 6 maanden oud en hoewel ik niet echt een kattenmens ben, zijn deze wel erg lief. Thirza en ik hebben samen een eigen slaapkamer en badkamer. Ook daar willen de katten graag in, maar we hebben dat besloten toch maar niet toe te laten. Soms echter slippen ze snel onze kamer binnen. Onze kamer heeft een tweepersoonsbed, een bureautje met stoel en drie lila ramen. Het is een fijne, lichte kamer waar we echt ons eigen plekje van kunnen gaan maken.
De eerste dag, gisteren, hebben we kennisgemaakt met Sloan en Jenny. Ze hebben van alles over zichzelf, de stad en de geschiedenis van de stad en hun eigen interesses verteld. Ook heeft Sloan ons meegenomen de wijk in voor avondeten: een pizza slice ;). Ik had een soort gelijke pizza dan ik in Nederland graag eet: tomatensaus, kaas en champignons, maar zelfs dat smaakt hier anders. Alles is veel vetter dan in Nederland. Toch smaakte het redelijk goed, want we hadden al redelijk trek gekregen. Vervolgens zijn we samen met Jenny en Sloan met de auto naar het Missouri History Museum gereden voor een documentaire vertoning over de Black Panthers. Heel erg tof! Er was veel animo voor, de hele collegezaal zat vol; zo'n 200 mensen. Het was alleen jammer dat we zo moe waren. Tijdens de reis heb ik hooguit drie uur geslapen en dus zaten we wat knikkebollend van de slaap naar de documentaire te kijken. De discussies achteraf hebben we dus maar geskipt en we zijn direct richting bed gegaan. We vielen beiden als een blok in slaap!
De volgende ochtend werd ik wakker, elf uur later, zonder ook maar een keer wakker te zijn geweest. Het fijne is wel dat ik nu totaal geen last heb van een jetlag. Vandaag zijn Thirza en ik samen boodschappen gaan doen en de buurt wezen verkennen. We hebben nog wat moeite met oversteken aangezien ze hier niet overal voetgangersstoplichten hebben. Ze houden hier niet zo van lopen en doen het liefste alles met de auto. Omdat er weinig voetgangers en nauwelijks fietsers zijn is het vaak op de gok oversteken. Een beetje gevaarlijk is het wel, vandaar dat we dan de vijf banen van de weg snel over rennen. Het ziet er vast grappig uit voor de Amerikanen die allemaal in hun auto zitten. Zelfs de rij voor de pinautomaat gaat per auto. Het lijkt een beetje op een autogarage waar je vanuit de auto een kaartje voor haalt. Zo kwam het dus ook dat wij tussen de auto's in de rij stonden voor de pinautomaat. Toen we eenmaal wat dollars op zak hadden konden we wat winkels bezoeken. We zijn in de internationale supermarkt geweest, het café MoKaBe's en Tower Grove Park. In de internationale supermarkt zag de groente er wat vreemd uit. Het leek een beetje vervormd en was bovendien erg duur. Groente is hier duurder dan vlees. Het café dat we bezochten is gebruikt door activisten tijdens een demonstratie, toen de politie met traangas begon te gooien, als schuilplek. Het is een fijne plek om te zitten, waar we zeker vaker heen zullen gaan. Tegenover het café is het Tower Grove Park. Het park zit vol eekhoorns en heeft verschillende kleine paviljoentjes. Verder is het park niet echt groen; het heeft kale bomen en de grond is er wat verdord. Toen we wat rondliepen in het park zagen we dat het al wat begon te schemeren en het belangrijkste hadden we nog niet eens gekocht. We hadden in de internationale supermarkt al jam, crackers, yoghurt, appels, kaasjes en rooibos thee gehaald, maar een mobieltje met Amerikaans nummer en brood was nog niet gelukt. Dus snel het park uit en richting een mobiele telefoonzaak. Bij de T-mobile hadden ze geen goedkope telefoons en dus gingen we naar de AT&T. Blijkbaar is dat de populairste telefoonwinkel in Amerika, maar wij hadden er beiden nog nooit van gehoord. Een jongen hield voor ons de deur open en hielp ons heel vriendelijk. Hij was benieuwd waar we vandaan kwamen en zei tegen ons dat hij ons accent zo mooi vond. We merkten dat hij wat zenuwachtig was door ons; hij liet af en toe wat vallen of stootte ergens tegenaan, maar hij was erg behulpzaam en vriendelijk. En dus stonden we een half uurtje later buiten met allebei een eigen mobieltje met Amerikaans nummer. Vervolgens nog snel even langs de bakker waar ze allemaal zoete broden en lekkers verkopen, maar wij hebben toch gekozen voor het enige wat er niet gesuikerd uitzag; een soort hard wit brood dat lijkt op pain de campagne. Vervolgens nog snel even naar het winkeltje tegenover waar we wat cola en soep haalden, en toen snel weer terug naar ons huis. Daar hebben we champignonsoep gegeten met brood en wat aangerommeld. Onderhand zijn we al wel weer moe en we moeten genoeg energie hebben voor Mardi Gras, dat is dit weekend al!
Kortom, het gaat prima hier en het lukt ons al steeds meer om ons thuis te voelen door fijne plekken te ontdekken, vriendelijke mensen te ontmoeten en lekker en gezond te kunnen eten. De grote auto's en het vette eten blijven me echter nog steeds verbazen, maar wellicht dat ik daar ook niet aan ga wennen. Ik zal proberen af en toe wat te schrijven op dit blog. Ik hoop dat jullie het leuk vinden om te lezen en ook laten horen hoe het in Nederland gaat! :)
liefs Eline
Ps: De taxi's, brandweerwagens, politieauto's en schoolbussen zien er hier precies zo uit als in films. En de sirenes klinken precies zoals in GTA!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
